یکی از ترفندهای تبلیغاتی وهابیت درباره پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام این است که ابتدا یک تهمت را به شکل‌های گوناگون و از راه‌های مختلف به شیعیان نسبت می‌دهند و آنگاه درباره اینکه چرا شیعیان دارای فلان باور هستند، به بحث و گفت‌وگو می‌نشینند و کارشناس دعوت می‌کنند! یکی از این ترفندهای تبلیغاتی، ترویج این نکته است که شیعیان درباره مقام ائمه غلو می‌کنند! آنها البته در تعریف غلو هم گاهی دچار اشتباه می‌شوند و به عنوان مثال اتصاف اهل بیت به علم غیب را نوعی غلو می‌دانند.

برای پاسخ به این ادعا باید گفت:
1- شیعیان، غلوکنندگان و کسانی که غیر خدا را- هر که باشد- به حدّ خدایی می‏‌رسانند، کافر دانسته و مسلمان نمی‏‌دانند تا چه رسد که او را شیعه و پیرو اهل‏ بیت (علیهم السلام)، بخوانند. چگونه ممکن است متمسکین به ثقلین، امری که خلاف عقل و قرآن و سنّت است را باور داشته باشند.

الف) قرآن می‏‌فرماید:
(لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ‏) (مائده: 17)
به تحقیق کافر شدند کسانی که گفتند خداوند همان مسیح پسر مریم است.

ب) امیرمؤمنان (ع) می‏‌فرماید: «خدایا من از غلات (غلو کنندگان)، تبرّی‏ می‏‌جویم، همان‏گونه که عیسی بن مریم از نصارا، تبرّی جست. خدایا آنها را تا ابد، خوار و ذلیل کن و هیچ‏‌یک از آنها را یاری مکن1”.
امام صادق (ع) نیز در این مورد فرمود: «بر جوانان خود از خطر غلات بترسید که مبادا آنان را تباه سازند. زیرا غلات بدترین خلق خدایند. عظمت خدا را کوچک دانسته و برای بندگان خدا قائل به ربوبیّت هستند2”.

ج) شیخ صدوق می‏‌فرماید: «اعتقاد ما در مورد غلات و مفوّضه آن است که اینان کافران به خداوند می‏‌باشند3”.
شیخ مفید نیز می‏‌فرماید: «غلات گروهی از متظاهران به دین اسلامند که امیرمؤمنان (ع) و امامان از ذریّه او را به الوهیت و پیامبری نسبت داده‏‌اند. آنان گمراه و کافرند و امیرمؤمنان (ع) به قتل آنها فرمان داده است. ائمه دیگر نیز، آنها را کافر و خارج از اسلام دانسته‏‌اند5”.

2- آیا خبر داشتن از غیب و اشراف بر احوال انسان‏‌ها مطلقاً به مفهوم غلوّ و خدا دانستن شخص عالم به غیب است؟ در این صورت قرآن افراد زیادی را شریک خداوند قرار داده است.

الف) قرآن از قول حضرت عیسی (ع) می‏‌فرماید:
(وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ‏) (آل عمران: 49)
من به شما خبر می‏‌دهم درباره آنچه می‏‌خورید و آنچه در خانه‏‌هایتان ذخیره می‏‌کنید.
آیا این خبر دادن از غیب نیست؟ آیا از نظر قرآن حضرت عیسی (ع)، خدا است؟! در آیه دیگری، به پیامبر (ص) می‏‌فرماید: (ذلِکَ مِنْ أَنْباءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ‏)، (آل عمران: 44) آیا پیامبر (ص) که از غیب خبر داشت، خدا بود؟ حال اگر پیامبر (ص) این اخبار غیبی را در اختیار دیگران قرار دهد، این، غلوّ و نسبت دادن اوصاف خداوند برای مخلوق است؟!
حقیقت این است که وهابیون، نمی‏‌توانند فرق بین علم ذاتی و بی‏‌حدّ که از اوصاف خاصّ خدا است و علم ایتایی و لدنی و محدود که خداوند به برخی بندگان خاص خود عطا می‏‌کند را بفهمند.
در آیه دیگری می‏‌فرماید:(عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلی غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضی‏ مِنْ رَسُولٍ…) (جن: 26 27)
دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏‌سازد مگر پیامبری را که از او خشنود باشد.

ب) در متون معتبر اهل‏ سنت، خبرهای غیبی فراوانی از قول پیامبر (ص) نقل شده است. از جمله، درباره اوضاع امّت در آخرالزّمان، شهادت امام حسین (ع) در کربلا و درباره حضرت مهدی (عج)، که ذکر آنها باعث تطویل کلام می‏‌شود. دراین زمینه، فقط به یک حدیث بسنده می‏‌کنیم:

مسلم و احمد بن حنبل از حذیفه نقل کرده‏‌اند که: «پیامبر (ص) به من علم گذشته و آینده تا روز قیامت را آموخت5”.
آیا خبر داشتن حذیفه از علم غیب غلو نیست و خبر داشتن اهل بیت (علیهم السلام) غلو است؟!

پانوشت:
1- بحارالانوار، ج 25، ص 265
2 – محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، الاعتقادات، ص 71؛ به نقل از شیعه شناسی، ج 1، ص 557
3 – پیشین، ص 286
4- محمد بن نعمان (شیخ مفید)، تصحیح الاعتقاد، ص 109، به نقل از شیعه شناسی، ص 558.
5- صحیح مسلم، بیروت، دارالفکر، ج 8، ص 173؛ مسند احمد، ج 5، ص 388؛ المستدرک، بیروت، دارالمعرفه، 1406، ج 5، ص 471